Από αύριο και μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου θα διεξάγονται στην Κοπεγχάγη οι διαπραγματεύσεις της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή.
θα αναζητηθεί μια νέα παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, η οποία θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο που λήγει το 2012.
Το Πρωτόκολλο του Κιότο ήταν η πρώτη συντονισμένη προσπάθεια της διεθνούς κοινότητας για την αντιμετώπιση της κλιματικής απειλής. Υπήρξε το πρώτο αποφασιστικό βήμα.
Τι περιμένει η ανθρωπότητα από την Διάσκεψη της Κοπεγχάγης αναρωτιέται ο αρθρογράφος; Πολλά! Αλλά φοβάμαι ότι θα διαψευσθούμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πάντοτε υπέρμαχος του Κιότο. Όμως οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες στους κόλπους της-στις περισσότερες περιπτώσεις- αποτελούν τροχοπέδη για κάθε σημαντική περιβαλλοντική συμφωνία .
Από την άλλη οι ΗΠΑ παρόλο που είχαν υπογράψει τη συμφωνία του Κιότο, στην συνέχεια το Κογκρέσο αρνήθηκε να την κυρώσει. Τώρα ο Ομπάμα έχει κάνει ένα πολύ δειλό βήμα καταθέτοντας ποσοτικοποιημένη πρόταση μείωσης εκπομπών για τις ΗΠΑ μόνο 4% , τη στιγμή που σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για τις Κλιματικές Αλλαγές, οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να προβούν σε μειώσεις 25% με 40%.
Η Κίνα συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα όταν ακούει για μειώσεις εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα.
Όπως πολύ εύστοχα το περιέγραψε ο συντάκτης της εφημερίδας «La Repubblica» Αντόνιο Τσαντσούλο, στην ουσία έχουμε ένα αγώνα δρόμου ενάντια στο χρόνο και μια προσπάθεια να συντονιστούν ξανά δύο ρολόγια:
Το πρώτο, ταχύτατο, είναι το ρολόι που υπαγορεύει τον ρυθμό της καταστροφής της ατμόσφαιρας.
Το δεύτερο, αρκετά πιο αργό, σηματοδοτεί τον... βηματισμό της πολιτικής.
Από την πλευρά της η επιστημονική κοινότητα προειδοποιεί ότι μια αύξηση της θερμοκρασίας μεγαλύτερη από τους 2 βαθμούς στα προσεχή χρόνια, μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες: λιώσιμο των πάγων, άνοδο της επιφάνειας των θαλασσών, ξηρασία, ερημοποίηση περιοχών, ακραία καιρικά φαινόμενα κ.ο.κ.
Η Βρετανική Επιστημονική Επιτροπή για την Έρευνα στην Ανταρκτική, έδωσε προ ημερών στην δημοσιότητα έκθεση, όπου αποκαλύπτει ένα εφιαλτικό σενάριο για την ανθρωπότητα ,με αφορμή την εκτίμηση για άνοδο της θαλάσσιας στάθμης των υδάτων κατά 1,4 μέτρα.
Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της αλλαγής της στάθμης των ωκεανών, τροπικά νησιά σαν τις Μαλδίβες και τα Τουβαλού θα μπορούσαν να βυθιστούν και μαζί τους πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια, η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη.
Πρακτικά, αυτό θα σήμαινε πως το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού θα αναγκαζόταν να μετακινηθεί, δημιουργώντας έτσι την κατηγορία των «περιβαλλοντικών μεταναστών».
Οι ερευνητές της εν λόγω αναφοράς εκτιμούν πως, αν επαληθευθεί το σενάριο της ανόδου της θαλάσσιας στάθμης στη διάρκεια των επομένων δεκαετιών, τότε 100 εκατ. Ασιατών, 14 εκατ. Ευρωπαίων , 8 εκατ. στη Λατινική Αμερική και 8 εκατ. στην Αφρική, θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Τις δυσοίωνες αυτές εκτιμήσεις των Βρετανών ερευνητών με τις αυτονόητες καταστροφικές για τις οικονομίες και τις καλλιέργειες συνέπειες , συμμερίζεται και έκθεση του Ινστιτούτου του Ειρηνικού Ωκεανού, στην οποία μάλιστα γίνεται λόγος για πιθανή καταβύθιση του Σαν Φραντσίσκο και του Λος Άντζελες.
Κάτω από τις διαμορφωθείσες πολιτικές συνθήκες αυτό που φαντάζει πιθανότερο ως αποτέλεσμα της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης είναι μια «μεσοβέζικη συμφωνία», χωρίς ευθύνη για τον πλανήτη και όραμα για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ορισμένοι στη διεθνή κοινότητα έχουν αρχίσει να μιλάνε για «πολιτική διακήρυξη» στην οποία θα καταλήξει η συνδιάσκεψη, πράγμα που πόρρω απέχει από μια «δεσμευτική σύμβαση».
Κάποιοι άλλοι θα προσπαθήσουν για μια «δεύτερη ευκαιρία», μια νέα συνδιάσκεψη δηλαδή που θα πραγματοποιηθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2010 ή το αργότερο στις αρχές του 2011.
Γενικά τα μηνύματα που έρχονται δεν είναι ενθαρρυντικά. Απέχουν πολύ από το να σκεφτούμε ότι πίσω από τη μυστηριώδη διατύπωση «ανώτατα όρια στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα», μπορεί να κρύβεται το ξεκίνημα μιας «νέας καθαρής βιομηχανικής επανάστασης».
Απέχουν πολύ από την σκέψη ότι τις αμέσως επόμενες δεκαετίες θα ζούμε σε έναν κόσμο ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που θα περιβάλλονται από σταθμούς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, πλήθη αιολικών πάρκων και σπίτια καλυμμένα με φωτοβολταϊκά.
Απέχουν πολύ όλα αυτά από...... την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στη Κοπεγχάγη. Και να φανταστεί κανείς πως η συνδιάσκεψη αυτή είχε χαρακτηριστεί ....«η σημαντικότερη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
θα αναζητηθεί μια νέα παγκόσμια συμφωνία για τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, η οποία θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο που λήγει το 2012.
Το Πρωτόκολλο του Κιότο ήταν η πρώτη συντονισμένη προσπάθεια της διεθνούς κοινότητας για την αντιμετώπιση της κλιματικής απειλής. Υπήρξε το πρώτο αποφασιστικό βήμα.
Τι περιμένει η ανθρωπότητα από την Διάσκεψη της Κοπεγχάγης αναρωτιέται ο αρθρογράφος; Πολλά! Αλλά φοβάμαι ότι θα διαψευσθούμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν πάντοτε υπέρμαχος του Κιότο. Όμως οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες στους κόλπους της-στις περισσότερες περιπτώσεις- αποτελούν τροχοπέδη για κάθε σημαντική περιβαλλοντική συμφωνία .
Από την άλλη οι ΗΠΑ παρόλο που είχαν υπογράψει τη συμφωνία του Κιότο, στην συνέχεια το Κογκρέσο αρνήθηκε να την κυρώσει. Τώρα ο Ομπάμα έχει κάνει ένα πολύ δειλό βήμα καταθέτοντας ποσοτικοποιημένη πρόταση μείωσης εκπομπών για τις ΗΠΑ μόνο 4% , τη στιγμή που σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για τις Κλιματικές Αλλαγές, οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να προβούν σε μειώσεις 25% με 40%.
Η Κίνα συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα όταν ακούει για μειώσεις εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα.
Όπως πολύ εύστοχα το περιέγραψε ο συντάκτης της εφημερίδας «La Repubblica» Αντόνιο Τσαντσούλο, στην ουσία έχουμε ένα αγώνα δρόμου ενάντια στο χρόνο και μια προσπάθεια να συντονιστούν ξανά δύο ρολόγια:
Το πρώτο, ταχύτατο, είναι το ρολόι που υπαγορεύει τον ρυθμό της καταστροφής της ατμόσφαιρας.
Το δεύτερο, αρκετά πιο αργό, σηματοδοτεί τον... βηματισμό της πολιτικής.
Από την πλευρά της η επιστημονική κοινότητα προειδοποιεί ότι μια αύξηση της θερμοκρασίας μεγαλύτερη από τους 2 βαθμούς στα προσεχή χρόνια, μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες: λιώσιμο των πάγων, άνοδο της επιφάνειας των θαλασσών, ξηρασία, ερημοποίηση περιοχών, ακραία καιρικά φαινόμενα κ.ο.κ.
Η Βρετανική Επιστημονική Επιτροπή για την Έρευνα στην Ανταρκτική, έδωσε προ ημερών στην δημοσιότητα έκθεση, όπου αποκαλύπτει ένα εφιαλτικό σενάριο για την ανθρωπότητα ,με αφορμή την εκτίμηση για άνοδο της θαλάσσιας στάθμης των υδάτων κατά 1,4 μέτρα.
Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της αλλαγής της στάθμης των ωκεανών, τροπικά νησιά σαν τις Μαλδίβες και τα Τουβαλού θα μπορούσαν να βυθιστούν και μαζί τους πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια, η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη.
Πρακτικά, αυτό θα σήμαινε πως το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού θα αναγκαζόταν να μετακινηθεί, δημιουργώντας έτσι την κατηγορία των «περιβαλλοντικών μεταναστών».
Οι ερευνητές της εν λόγω αναφοράς εκτιμούν πως, αν επαληθευθεί το σενάριο της ανόδου της θαλάσσιας στάθμης στη διάρκεια των επομένων δεκαετιών, τότε 100 εκατ. Ασιατών, 14 εκατ. Ευρωπαίων , 8 εκατ. στη Λατινική Αμερική και 8 εκατ. στην Αφρική, θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Τις δυσοίωνες αυτές εκτιμήσεις των Βρετανών ερευνητών με τις αυτονόητες καταστροφικές για τις οικονομίες και τις καλλιέργειες συνέπειες , συμμερίζεται και έκθεση του Ινστιτούτου του Ειρηνικού Ωκεανού, στην οποία μάλιστα γίνεται λόγος για πιθανή καταβύθιση του Σαν Φραντσίσκο και του Λος Άντζελες.
Κάτω από τις διαμορφωθείσες πολιτικές συνθήκες αυτό που φαντάζει πιθανότερο ως αποτέλεσμα της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης είναι μια «μεσοβέζικη συμφωνία», χωρίς ευθύνη για τον πλανήτη και όραμα για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ορισμένοι στη διεθνή κοινότητα έχουν αρχίσει να μιλάνε για «πολιτική διακήρυξη» στην οποία θα καταλήξει η συνδιάσκεψη, πράγμα που πόρρω απέχει από μια «δεσμευτική σύμβαση».
Κάποιοι άλλοι θα προσπαθήσουν για μια «δεύτερη ευκαιρία», μια νέα συνδιάσκεψη δηλαδή που θα πραγματοποιηθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2010 ή το αργότερο στις αρχές του 2011.
Γενικά τα μηνύματα που έρχονται δεν είναι ενθαρρυντικά. Απέχουν πολύ από το να σκεφτούμε ότι πίσω από τη μυστηριώδη διατύπωση «ανώτατα όρια στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα», μπορεί να κρύβεται το ξεκίνημα μιας «νέας καθαρής βιομηχανικής επανάστασης».
Απέχουν πολύ από την σκέψη ότι τις αμέσως επόμενες δεκαετίες θα ζούμε σε έναν κόσμο ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που θα περιβάλλονται από σταθμούς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, πλήθη αιολικών πάρκων και σπίτια καλυμμένα με φωτοβολταϊκά.
Απέχουν πολύ όλα αυτά από...... την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στη Κοπεγχάγη. Και να φανταστεί κανείς πως η συνδιάσκεψη αυτή είχε χαρακτηριστεί ....«η σημαντικότερη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
